Cztery historie o cyklu menstruacyjnym

W tym artykule opisano różne doświadczenia osób cierpiących na menstruację, podkreślając historie Kaydena, Heather, Jaya i Jess. Kayden, niebinarna osoba transmęska, miała doświadczenia związane z miesiączką przed i po terapii hormonalnej, co powodowało niepokój emocjonalny i dysforię. Znalazła komfort w bieliźnie menstruacyjnej i promowała inkluzywną dostępność. Heather zanim usłyszała diagnozę endometriozy, musiała stawić czoła latom złego traktowania i zaniedbań ze strony pracowników służby zdrowia. Jay, transpłciowa kobieta, ma okres z powodu leków potwierdzających jej tożsamość płciową. Jess, kobieta cispłciowa, borykała się z ciężkimi i długimi okresami, które powodowały trudności finansowe, a także walczyła z ubóstwem okresowym. Pomimo histerektomii nadal boryka się z problemami z tym związanymi.

Doświadczenia związane z cyklem menstruacyjnym są różnorodne i na różne sposoby kształtują nasze indywidualne podróże. Niezależnie od tego, czy po raz pierwszy odkrywasz krew w majtkach, plamy krwi na ubraniach, nieoczekiwane miesiączki w podróży, czy pozornie niekończące się miesiące menstruacji, motywy zaskoczenia, strachu, zawstydzenia, wstydu, autonomii i akceptacji są uniwersalne.

Kayden Hunter, transmęska, niebinarna osoba, dzieli się swoją wyjątkową historią. Jako nastolatka Kayden miała obfite i nieregularne miesiączki i zaczęła zażywać pigułki złożone, aby je złagodzić. Kiedy w wieku 21 lat rozpoczęła terapię testosteronem, jej cykl menstruacyjny zatrzymał się na pięć lat, a następnie powracał nieregularnie, choć z mniejszą obficie, przez kilka miesięcy.

Chociaż terapia testosteronem często zatrzymuje miesięczne krwawienie, wielu transseksualnych mężczyzn i osób transmęskich nadal doświadcza jakiejś formy cyklu miesiączkowego, takiej jak nieregularne krwawienie, wydzielina lub ból brzucha. Niestety, nadal brakuje badań dotyczących cyklu miesiączkowego u osób trans.

To zrozumiałe, że Kayden poczuła się zdenerwowana, gdy po pięciu latach jej braku miesiączka wróciła. To uczyniło jego życie trudniejszym, powodując, że opuszczał zajęcia w college'u z powodu bólu i niepokoju emocjonalnego. Kayden wycofywał się z kręgów towarzyskich i unikał randek, obawiając się oceny ze strony innych i czując się niekomfortowo w kontakcie fizycznym. Menstruacja zawsze była dla Kayden poważnym źródłem dysforii, a jej powrót podważył ich nadzieję.

Jednak Kayden nauczył się żyć ze swoim cyklem menstruacyjnym i znalazł komfort w bieliźnie menstruacyjnej, która łagodzi jego zmartwienia i pozwala mu wykonywać codzienne czynności bez ciągłego myślenia o okresie.

Podczas swojej podróży Kayden zdał sobie sprawę, że w męskich toaletach brakuje pojemników sanitarnych, co zmusza ich do korzystania z toalet dla niepełnosprawnych i sprawia, że ​​mają wrażenie, że zajmują niepotrzebnie miejsce. Teraz walczy, aby uniwersytet zapewnił takie usługi w męskich toaletach, aby zapewnić lepsze zakwaterowanie osobom takim jak on.

Pozytywnie Kayden podkreśla, że ​​bycie mężczyzną, który miesiączkuje, nie jest wstydem. Istnienie jako takie w świecie, który często zaprzecza ich istnieniu i nie tworzy inkluzywnych przestrzeni, jest aktem siły. Kayden zachęca innych do tworzenia własnej przestrzeni, dbania o siebie i innych oraz kwestionowania norm społecznych.

Heather McIvor, osoba niebinarna, która używa swoich zaimków, przeszła trudną i głęboko osobistą podróż związaną z okresem. Początkowo miała nieregularne i obfite cykle miesiączkowe, co doprowadziło do ciężkiej anemii spowodowanej nadmierną utratą krwi.

Z biegiem lat miesiączki i ból Heather nasilały się, co doprowadziło do jej wielomiesięcznego przykucia do łóżka. Ciągłe krwawienie na ubraniach i pościeli zwiększało ich obciążenie finansowe i wywoływało lęki związane z nieprzyjemnym zapachem i plamami. Niestety, Heather cierpiała przez lata znęcania się, manipulacji, zaniedbań i unieważnienia ze strony pracowników służby zdrowia, bliskich, a nawet chirurga.

Choroba zmusiła ich do opuszczenia pracy i zwiększyła niepokój związany z przerwami w toalecie, gdy nie było wystarczającej liczby współpracowników, aby obsadzić ich stanowiska. Szukając pomocy medycznej, u Heather zdiagnozowano depresję, a jej objawy zignorowano. Pomimo ciągłych wizyt u lekarzy, ich wiek, wygląd i historia zdrowia psychicznego doprowadziły do ​​zaprzeczenia ich obawom.

Doświadczenie Heather bycia ignorowaną przez lekarza nie jest niestety rzadkością. Badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii wskazują, że zdiagnozowanie endometriozy zajmuje średnio siedem i pół roku, a w Nowej Zelandii dopiero w 2020 roku wprowadzono wytyczne dotyczące praktyki klinicznej.

Z wielkim obciążeniem finansowym i emocjonalnym Heather wydawała znaczne sumy na wizyty u lekarzy, nieustannie omawiając wyniszczające objawy cyklu miesiączkowego, nie uzyskując jednak konkretnych rozwiązań. To obciążenie finansowe sprawiło, że poczuli się ciężarem dla swojego partnera i przyjaciół, ponieważ nie było ich stać na uczestnictwo w wydarzeniach towarzyskich.

Dopiero po próbie samobójczej Heather została skierowana do ginekologa i ostatecznie po operacji usłyszała diagnozę endometriozy. Chociaż potwierdzenie zakończyło się pewnym zakończeniem, dla Heather był to słodko-gorzki moment.

Podczas tej podróży Heather nauczyła się, jak ważne jest zaufanie swojemu ciału bardziej niż komukolwiek innemu, w tym lekarzom i bliskim. Uznali, że zasługują na życie, miłość i właściwą opiekę medyczną.

W innym kontekście Jay, transpłciowa kobieta używająca zaimków, ma okres z powodu narkotyków potwierdzających jej tożsamość płciową. Chociaż cykl menstruacyjny u osób transpłciowych nie jest dobrze poznany, doświadczenia Jaya pokrywają się z doświadczeniami innych osób, które rozpoczęły feminizującą terapię hormonalną, wskazując, że cykle hormonalne mogą nadal istnieć i wpływać na życie ludzi. Jay używa bielizny menstruacyjnej, aby zwiększyć komfort podczas cyklu.

Yessenia (Jess) Sandoval, kobieta cispłciowa, która używa zaimków, jak sama mówi, pierwszą miesiączkę miała w wieku 13 lat. Mając ograniczoną wiedzę na temat cykli menstruacyjnych, początkowo była przekonana, że ​​umiera, i przez kilka dni utrzymywała to w tajemnicy. Jess, gdy była nastolatką, miesiączki stawały się obfite i bolesne, co doprowadziło do rozpoznania endometriozy i zespołu policystycznych jajników, gdy miała dwadzieścia kilka lat.

Cykle Jess stawały się coraz bardziej problematyczne, trwały tygodnie lub miesiące i powodowały trudności finansowe. Wymagał nadmiernej ilości tamponów i podpasek, często również przez nie krwawiąc, mimo że używał więcej niż jednego na raz. Jess borykała się z wyzwaniami w pracy ze względu na niski poziom żelaza, epizody omdlenia oraz pogarszający się stan zdrowia psychicznego i fizycznego.

Jako samotna matka Jess poza codziennymi wydatkami, wizytami lekarskimi i opuszczonymi dniami w pracy nie mogła sobie pozwolić na środki menstruacyjne. To osobiste doświadczenie skłoniło ją do aktywnej walki z ubóstwem okresowym, rozumiejąc trudności, z jakimi borykają się kobiety, których nie stać na niezbędne produkty menstruacyjne.

Mimo że Jess przeszła histerektomię, nadal odczuwała lekkie krwawienie i wymagała stosowania produktów menstruacyjnych nawet dwa lata po operacji. Nadal cierpi na ból podczas owulacji, który objawia się nagłym, ostrym bólem i uczuciem obrzęku.

Podsumowując, te cztery historie ilustrują różne doświadczenia związane z cyklem menstruacyjnym. Z perspektywy Kaydena, Heather, Jaya i Jessa wyłaniają się wspólne tematy: niepokój emocjonalny, dysforia, dostępność, akceptacja oraz walka z normami i nierównościami społecznymi. Każda z tych historii zachęca nas do refleksji nad doświadczeniami osób, które doświadczają menstruacji i potrzebą tworzenia przestrzeni włączających, zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej i rozwiązania problemu ubóstwa okresowego.